تبادل
لینک هوشمند
بلاگ آموختن: در نظام سرمایه‌داری، اخلاق، انسانیت، نوع‌دوستی، احترام و به طور کلی هیچ گونه خط قرمزی در ارتباط با انسان و انسانیت وجود ندارد، تنها یک خط قرمز دارد و آن سود است که نباید به آن خدشه‌ای وارد شود. دسترسی به آن به هر قیمتی برای آنان مجاز است. اعتراض و تظاهرات کارکنان فست‌فود در شیکاگو در تصویر می‌بینید. این گزارش را به دقت بخوانید:
اولین و مهم ترین نیاز یک انسان چیست؟ پاسخ ساده است؛ اکسیژن؛ نیاز به تنفس. اگر تنها برای بیش از چند دقیقه این نیاز فراهم نشود سرنوشتی جز مرگ در انتظار شما نخواهد بود. اما از نفس کشیدن که بگذریم شما بعد از تامین هوا نیازمند خوردن و آشامیدن هستید.
این یکی هم نیازی اساسی است با این تفاوت که در خوردن و نوشیدن و البته در خوردن بیشتر؛ به دلیل درگیر شدن چند حس- شامل بویایی، بینایی و چشایی- نوعی لذت جسمی و روانی را با خود به همراه دارد. تا جایی که لذت خوردن به یکی از عمیق ترین و فراگیر ترین لذت های زندگی بشری تبدیل می شود.
در یک فروشگاهی از فروشگاه‌های مک‌دونالد به صورت متوسط 47 هزار انواع مواد غذایی را در بسته بندی ها و برندهای مختلف می توان پیدا کرد. اما این مواد غذایی با این تنوع حیرت انگیز از کجا می آیند؟ همه این غذاها را کمپانی های چند ملیتی تولید می کنند که ارتباط چندانی با کشاورزان ندارند و سیستم کارکردنشان بیشتر به کارخانه های صنعتی شباهت دارد. این شرکت های تولید کننده فرآیند تولید غذا را پنهان می کنند.
" در طول سه دهه گذشته صنعت فست فود از چند غرفه هات داگ و همبرگر در جنوب کالیفرنیا آغاز شد و امروز تقریبا در هر گوشه ای از جهان می توان آنها را دید. فست فودی ها در حال حاضر در رستوران ها، استادیوم ها، فرودگاه ها، باغ وحش ها، مدارس و دانشگاه ها، کشتی های[مسافربری] کروز، قطار و هواپیما ها، سوپرمارکت ها، پمپ بنزین ها و حتی در سالن های غذاخوری بیمارستان ها حضور پیدا کرده اند. گردش مالی فست فود در آمریکا در سال 2000 در حدود 110 بیلیون دلار بوده است که از بوجه آموزش عالی این کشور بالا زده. مردم در آمریکا بیش از خرید و خواندن کتاب ها، مجلات و روزنامه ها و یا دیدن فیلم و گوش دادن موسیقی پول خود را صرف خرید و مصرف فست فود می کنند."
هر کدام از کمپانی های بزرگ و چند ملیتی تولید فست فود در آمریکا و جهان روش هایی را برای تولید محصول خود دارند که حاضر نیستند به استفاده از این روش ها به مشتریانشان اطلاع بدهند. مثلا هیچ تولید کننده ای حاضر نمی شود برچسبی برروی محصولات خود بچسباند که نشان دهد مزه این غذا با یک فرآینده شیمیایی ایجاد شده است.
همه چیز به سرعت به سمت صنعتی شدن پیش می رود؛ تولید بیشتر و در مقابل پول بیشتر.
موسسه مک دونالد تبدیل به بزرگ ترین خریدار سیب زمینی، گوشت خوک، مرغ، گوجه فرنگی، کاهو و حتی سیب در ایالات متحده آمریکا می شود. در حال حاضر چند کمپانی بزرگ نظام غذا را در آمریکا یا بهتر بگوییم در اکثر نقاط جهان کنترل می کنند:
"در سال 1970 پنج تولید کننده بزرگ گوشت گاو تنها در حدود 25 درصد از بازار را در اختیار داشتند، امروز 4 تولید کننده برتر بیش از 80 درصد بازار گوشت را در آمریکا در دست دارند."
این چهار شرکت عبارتند از " تایسون"، "کارگیل"، "سوئیفت" و " نشنال بیف". بدون استثنا هر چهار شرکت، موسسات بین المللی تولید غذا هستند.
ما روشی را در تولید، پرورش و عرضه جوجه ابداع کردیم که امروز دیگران نیز از ما الگو برداری می کنند؛ چون سود کلانی را نصیب ما کرده است."
خط تولید مرغ و بردگان مزرعه دار:
شرکتی مانند تایسون جوجه هایش را در مزارع کشاورزانی کشت می کند که با آنها قرارداد دارد. یکی از آنها 300 هزار جوجه دارد که در فضایی تاریک که نور خورشید به آنها نمی رسد زندگی می کنند.
در مرغداری های صنعتی همه چیز مانند یک خط تولید است. مرغ ها به سرعت بزرگ می شوند؛ به طوری که دیگر استخوان ها و اعضای داخلی شان تاب تحمل وزنشان را ندارند و همین که رشد می کنند دیگر نمی توانند به خوبی راه بروند.
آنتی بیوتیک هایی که برای بیماری ها به جوجه ها داده می شود بعد از چندی نسبت به این داروها واکنش نشان نمی دهند و میکروب هایی با مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک ها در بدن این جوجه ها تکثیر می شوند با این حال آنتی بیوتیک ها که عامل شکل گیری میکروب های مقاوم بودند قطع نشدند چرا که شرکت ها فهمیدند که این آنتی بیوتک ها بر روی سرعت دادن به رشد جوجه ها موثرند.
کارگران آفریقایی و لاتینی مامور جابجایی مرغ های تولید شده هستند. مرغهایی که بعضی از آنها بیماری دارند اما این کارگران از آنجایی که معمولا از دسته کارگران غیرقانونی محسوب می شوند؛ حاشیه و دردسری نخواهند داشت. شرکت ها هیچ گونه مسوولیتی در باره ی سلامتی آنها ندارد و در عین حال آنها نیز با دستمزدی کم و بدون درخواست های جدی به کار سخت خودشان ادامه می دهند.
از آن سو کشاورزان هم هر روز وابسته و وابسته تر می شوند. اکثر کشاورزانی که با شرکت هایی مانند تایسون همکاری می کنند به این شرکت مقروض هستند. فرآیند مقروض شدن کشاورزان به شرکتی مانند تایسون ساده است. یکی از آنها به سادگی توضیح می‌دهد:
"شرکت ها کشاورزان را به خاطر قرضی که به آنها دارند تحت کنترل خودشان نگه می دارند؛ برای ساخت یک سالن نگهداری مرغ و خروس بین 280 تا 300 هزار دلار پیش پرداخت لازم است و به محض این که این سالن ها را با سرمایه ی اولیه تان می سازید، کمپانی ها دائما با تقاضای بهبود امکانات، برای تجهیزات جدید در رفت و آمد هستند. کشاورز ها هم چاره ای ندارند؛ آنها مجبورند تا قبول کنند وگرنه تهدید به لغو قرار داد می شوند. و به این شکل آنها کشاورزان را تحت کنترل نگه می دارند و به این شکل کشاورزان مجبور به خرج کردن بیشتر پول و وام گرفتن از بانک ها می شوند. و ساخت و ساز ادامه پیدا می کند. این یک طور بردگی برای کمپانی ها است.
یک کشاورز برای ساخت و ارتقا تنها دو سالن جوجه باید پولی در حدود 500 هزار دلار قرض بگیرد در حالی که تنها سالی 18000 دلار در سال درآمد خواهد داشت.
در مورد گاوها:
بدن گاوها برای سوخت و ساز با علف تکامل یافته نه برای مصرف ذرت"... اما مگر این ذرت با سیستم گوارشی گاوها چه می کند؟
ذرت باعث می شود تا نوعی باکتری مقاوم به اسید معده گاوها در بدن این حیوانات بوجود آمده که با مدفوع گاو از بدن آن خارج می شود؛ این باکتری " ای کولای" نام دارد".
باکتری ای کولای از طریق مدفوع وارد بدن دیگر گاوها هم می شود و به دلیل آلودگی های بعدی وارد گوشت حیوان می شود. با وجود این که اکثر انواع باکتری ای کولای بی ضرر هستند اما یک نوع آن، که همین نوع خاص از باکتری مقاوم شده است؛ باعث مسمومیت شدید شده و در نهایت نارسایی کلیوی و گاه مرگ را سبب می شود.
باکتری ای کولای می تواند از همین طریق وارد چرخه ی دیگر مواد غذایی از قبیل سبزیجاتی مانند اسفناج شود و در این صورت طیف گسترده تری را مبتلا سازد.
در سال 1993 رسانه های آمریکا مرگ یک پسر بچه دو ساله را براثر مصرف فست فود آلوده به باکتری ای کولای در سیاتل اعلام می کنند.
برنامه خبری شبکه ان بی سی به صراحت اعلام می کند که قاتل این پسر همبرگرهای آلوده شرکت " جک این د باکس" است.
در سال 2006 این بار رسانه ها اعلام می کنند که در حال حاضر بیش از 90 پرونده تایید شده درباره مسومیت با باکتری ای کولای در ایالات متحده به ثبت رسیده است.
ماجرا به اسفناج هم کشیده می شود و در همین سال 20 مورد مسمومیت با باکتری ای کولای در اسفناج تایید می شود.
درسال 2007 خبر یک آلودگی دیگر منتشر شد. کمپانی بزرگ "کان اگرا" که تولید کننده مواد غذایی است؛ محصولاتش آلوده به میکروبی شد که "سالومنا" نام داشت و این در حالی بود که از دو سال قبل نسبت به این آلودگی اطلاع داشته است.
برده های مدرن:
در طول سال های ابتدایی قرن بیست و یکم رشد سرسام آور تولید ذرت در آمریکا که با قوانین تسهیل کننده کنگره رخ داد و سرازیر شدن ذرت ارزان قیمت آمریکایی به بازار کشورهای جنوبی تولید این محصول را در همسایه جنوبی ایالات متحده، یعنی مکزیک؛ از صرفه خارج کرد و این گونه بود که یک و نیم میلیون کشاورز مکزیکی از کار بی کار شدند.
شرکت های بزرگ بسته بندی و تولید گوشت مانند "آی بی پی"، " گوشت ملی" و "مانفرد" بی کار ننشسته و به سرعت این نیروی کار باد آورده را جذب کردند. اتوبوس های این شرکت ها به داخل مرزهای مکزیک رفته و کارگران ارزان قیمت و البته غیر قانونی را به خاک آمریکا می آوردند؛ کارگرانی که به واسطه مشکل اقامت و فقر مالی حاضرند در هر شرایطی از جمله شرایط آلوده و خطرناک کار با گوشت تن بدهند و هیچ گونه حمایت شغلی هم نشوند.
اما اتفاقات بدتر نیز در راه است؛ شرکت غذایی " اسمیت فیلد" روزانه 15 کارگر غیر قانونی خود را لو می دهد تا بوسیله اداره مهاجرت آمریکا مانند جنایتکاران دستگیر شوند؛ جایگزینی 15 کارگر در روز کار ساده ای است و از سوی دیگر جابجایی این تعداد کارگر باعث تسلط بیشتر کارفرمایان بر کارگران خواهد شد. با وجود دستگیری های مستمر کارگران کسی به سراغ مدیران اسمیت فیلد نمی رود.
کمپانی هایی که رگ حیات آینده بشر را در دست گرفته اند و می توانند با یک تصمیم گیری ساده میلیون ها نفر را دچار سوء تغذیه کنند و یا باعث قحطی های بزرگ شده و حتی میلیون هم کودک و بزرگ را با مرگ روبرو کنند.
در آمریکا کسی جرات ندارد علیه همبرگر یا فست فود در هیچ رسانه ای انتقاد کند؛ چون بلافاصله با دعاوی شرکت های تولید کننده فست فود با گروهی از وکلای زبده روبرو می شود.
فرشته عدالت ترازویی در دست دارد که اگر بخواهید عدالت در موردتان اجرا شود باید مقدار دلار بیشتر نسبت به کمپانی در ترازویش بریزید؛ اگر نه بازی را خواهید باخت.
منبع:http://www.asriran.com/fa/news/270463
نظرات شما عزیزان:
